اصلِ اجرایِ فوریِ تعهدِ قراردادی، یکی از هدفهای واقعی و اصلی در قراردادهای ملی و بینالمللی است که فقه امامیه و اصول قراردادهای تجاری بینالمللی بر آن توجه کردهاند. با استفاده از مطالعهی کتابخانهای و روشِ توصیفی- تحلیلی این نوشته بر آن است که فقه امامیه از مزیتِ «بیانِ ساختار مفهومیابی این اصل»، «تصریح به اصل اجرای فوری مفاد عقد»، «فوریت اجرای تعهد معاملاتی بدون وابستگی بر مطالبهی ایفا»، «منوط کردن پذیرش اجرای زودهنگام به نبود زیان نامتعارف برای متعهدله» بهرهمند است و فقیهان امامیه میتوانند با نگاه تازهتر و واقعبینانهتر به منابعی، مانند: «عرفهای تجاری و رویههای بازرگانی» و «تأسیسیگرفتن شرط اجرای فوری تعهد قرادادی» که یونیدروا بر آنها تأکید و تمایل دارد، بر اثربخشی و کارایی احکام فقهی در معاملات شتابناک بازرگانی امروزی بیفزایند.