صلح پایدار و تضمین آن، که حق مسلم شهروندان است، در افغانستان با چالشهایی روبروست. برای رفع این چالشها به راهکارهای حقوقی نیاز داریم که باید در قالب سیاست درآیند و با استفادۀ آنها مردم این سرزمین شاهد زندگی مسالمتآمیز و صلح پایدار باشند. بدین رو، صلح پایدار، حق (ادعای) مسلم تلقی میشود و برای تضمین آن راهکارهای حقوقی و سیاستهای دولت با استفاده از روش کتابخانهای و میدانی، رویکرد حقوقی، فلسفۀ حقوق و جامعهشناسی و سازوکار توصیفی، تحلیلی، استقرائی و برهانی تجزیهوتحلیل و ارزیابی شدهاند. راهکارهای حقوقی و سیاستهای کلیدی درراستای تضمین صلح پایدار در افغانستان، احترام و تضمین کرامت انسانی، امنیت انسانی، برابری فرصت و آمایش سرزمینی عادلانه تلقی میشوند که دولت باید آن را در صدر سیاستهای کلان خود قرار دهد. در عین حال، حکومت باید بیش از پیش بر کرامت انسانی- که مبنای امنیت انسانی است- برابری فرصت و آمایش سرزمینی عادلانه- که شاهکلید تأمین صلح پایدار است- تمرکز کند و آن را محور استراتژی، سیاست و برنامه-های کلان خود قرار دهد. در این تحقیق، بیشتر اثبات رابطۀ پدیداری میان مسائل یادشده و تضمین صلح پایدار مورد توجه قرار گرفته است.