Mendeley  

Zotero  

Fahimi M I. Methods and rulings for controlling the increase in human reproduction (2) (A comparative study in Ja’fari and Hanafi jurisprudence). SRQJL 2025; 3 (7) :65-97
URL: http://srqjl.knu.edu.af/article-1-95-fa.html

یافته یهای تحقیق نشان می‌دهد، برای تقلیل و کاهش نسل‌آوری انسان، روش‌های گوناگون وجود دارند. برخی درگذشته‌ رایج و برخی از شیوه‌ها نوظهور به شمار می‌آیند. هر یک از روش‌ها به‌لحاظ تأثیر وکارآیی متفاوت هستند. بعضی دارای تأثیر درازمدت و به نازایی وکاهش نسل به‌صورت ابدی و همیشگی می‌انجامد و قدرت و توان فرزند و نسل‌آوری را از انسان به‌کلی سلب و نابود می‌کند و بعضی در محدوده‌ زمانی خاص و به‌صورت موقت و مقطعی از نسل‌آوری جلوگیری نموده و به توقف افزایش نسل می‌انجامد. به‌علاوه، جلوگیری از فرزند و نسل‌آوری گاه به‌عنوان یک عمل فردی و گاه به‌عنوان سیاست و راهکارعام و فراگیر حکومتی مطرح است. هر یک از این دو نوع جلوگیری از نسل‌آوری گاه در وضعیت و حالت عادی و طبیعی و گاه بنا بر ایجاب شرایط خاص و اضطراری می‌تواند مطرح باشد که هرکدام حکم ویژه‌ای خود را دارد. کاستن از نسل به‌صورت موقت و فردی با بسیاری از روش‌ها از نظر فقهی محکوم‌ به جواز ولی جلوگیری از نسل‌آوری به‌صورت ابدی به‌دلیل ناسازگاری با هدف شریعت از ازدواج و بقای نوع انسان، سبب تزلزل در بنیان خانواده‌ها و... به‌ویژه با تأکید اسلام بر نسل‌آوری و تکثیر نسل از نظر فقهی ناروا و حرام می‌باشد. هدف از تحقیق تحلیل و ارزیابی روش‌ها و احکام مهار افزیش نسل آوری با روش تحلیلی – توصیفی است.